Leve de muskusrat

In Nederland wordt al meer dan 50 jaar intensief gejaagd op de muskusrat (Ondatra zibethicus). Deze zinloze en nodeloze bestrijding kost ons jaarlijks 31 miljoen euro. Gemiddeld sterven per jaar 320.000 muskusratten in een klem of in een verdrinkingsval na een gruwelijke doodstrijd van meer dan 5 minuten. En dat kost 97 euro per muskusrat.
 
Dweilen met de kraan open
Het af en toe verzakken van een oever is niet te voorkomen, ook niet zonder muskusrat. Het huidige vervolgingsbeleid is onnodig en zinloos. In Nederland heeft de muskusrat een ideale biotoop gevonden. Het dier kan zich zeer snel voortplanten, sneller dan je ze kunt vangen. Bovendien blijkt in de praktijk dat er vooral mannelijke exemplaren worden gevangen. De voortplanting is dus nauwelijks in gevaar. In 1951 is de overheid de muskusrat georganiseerd gaan bestrijden. Sindsdien heeft de muskusrat zich over alle provincies in Nederland weten te verspreiden, ondanks dat de provincies het ‘instorten’ van de muskusrattenstand nastreven.

Biologische principes
De overheid verwijst soms naar de uitroeiing van de muskusrat in Engeland, die wel succesvol is geweest. Maar Engeland is Nederland niet. De muskusrat is in 1928 in Engeland verschenen en is zeer voortvarend bestreden van 1932 tot 1937. Dit heeft tot uitroeiing geleid. In Nederland is de muskusrat in 1941 verschenen en is de overheid pas in 1951 met bestrijden begonnen. Veel te laat dus, de muskusrat heeft zich hier echt kunnen vestigen. Nederland is ook nog eens veel waterrijker dan Engeland, en heeft Nederland talloze kleidijken met zandkern, die uitermate geschikt zijn om er holen in te graven.
De muskusratpopulatie kan zich bij hoge sterfte (hoge vangstaantallen) makkelijk herstellen. De natuurlijke jaarlijkse sterfte ligt nu op 55% van de volwassen dieren en 84% van de jongen. Wil de bestrijding van de muskusrat effect hebben, dan moet deze de natuurlijke sterfte zien te overtreffen.
De populatie is nu stabiel, er worden minder jongen geworpen dan voor de muskusrat gebruikelijk is. Als er een hoog aantal muskusratten sterft dan zal het aantal jongen per worp toenemen.
 
Zelfregulatie
Er is veel concurrentie tussen de muskusratten onderling. Voedselaanbod, geschikte oevers om burchten in te kunnen graven en stress bepalen de ‘draagkracht’ van een gebied. Leven er teveel muskusratten in hetzelfde gebied, dan zal de groei van de populatie tot stilstand komen. Er worden dan minder jongen geboren en de jonge dieren zijn niet snel in staat een eigen territorium te veroveren om zich voort te planten. Ook zal de natuurlijke sterfte stijgen. Er is geen reden om aan te nemen dat het aantal muskusratten explosief toeneemt wanneer de bestrijding wordt stopgezet.
 
Op muskusrat.info vindt u meer informatie over muskusratten, de problemen die ze zouden veroorzaken en het massale doden van deze dieren. Ook staat daar meer informatie over gezamenlijke acties tegen het doden van muskusratten van Bont voor Dieren, de Faunabescherming en de Dierenbescherming.